Dag 1

Daar was de dag waar we lang naar uit keken. De dag die veel mooie herinneringen beloofd, maar ook de dag die vandaag veel tranen zou betekenen.
Om 8 uur ging de wekker. Het voelde of ik de hele nacht niet geslapen had. Na het ontbijt ging ik naar mijn knappe paard.
Wat ben ik blij dat ze verhuisd is. Ze staat zo goed en ze zorgen zo goed voor haar. Met die gedachte kon ik nu eindelijk met een gerust hart gaan.
Thuis was het een groot huilfestijn. "emotioneel belast"noemt mama dat.
Om kwart voor tien reden we naar het vliegveld. Ook onderweg vloeide regelmatig de tranen.
Op Schiphol was het al helemaal een ramp. Iedereen stak elkaar aan met het huilen. Daarnaast kwam ook nog dat de koffers van Natascha en Sheradine te zwaar waren, dus moest er creatief gedacht worden om alles mee te kunnen krijgen. Gelukkig was dat een moment dat iedereen het droog hield.
Toen was de tijd daar dat we afscheid moesten nemen. Veel gehuild, en gekust. Ik ga iedereen echt zo missen. Na 2 weken vakantie heb ik het al gezien, laat staan 3 maanden!

In het vliegtuig hebben we niks te kort gekomen. We kregen van alles te eten en te drinken. Wilde we slapen, en hadden we de slaap eindelijk een beetje te pakken, dan kregen we de volgende snack alweer in ons handen geduwd. Echt heel fijn :)

In Finland aangekomen keken we onze ogen uit. Het is land is zo groen en de huizen staan zover van elkaar vandaan.
Sabine heeft ons al veel van de dorpen laten zien, morgen zien we de rest.
Wat wel indruk op ons maakte, was een rollator met een step erachter. Wanneer het sneeuwde gingen de wielen eraf en gingen ze zo over de sneeuw heen. Ook rijden er maar 3 keer per dag bussen! Echt heel weinig, of wij zijn veel gewend.

Om 19:00 in Finse tijd ben ik in het "gastgezin" aangekomen waar ik verblijf. De mensen zijn erg aardig en ik heb wat kunnen eten.
Om 20:00 uur is het snacktijd. Daar doe ik maar niet aan mee. Cornflakes en melk rechtstreeks uit de koe.
Na de snacktijd ben ik naar mijn grote kamer gegaan. Er staan twee kasten en een bureau. Ook heb ik een tweepersoonsbed, maar ik kan niet zeggen dat die heel comfortabel is. Er zit een plank midden in het bed.
Ook heb ik mijn eigen wc en wastafel, dus hoef ik niet half slapend het hele huis door om naar de wc te gaan.

Op mijn kamer is het even tijd om tot mezelf te komen en voor nu de laatste tranen eruit te laten.
Gelukkig is Tom en over een paar weken al, en heb ik iets om naar uit te kijken <3